Το Σπήλαιο των Κρυστάλλων, είναι ένα μέρος θαμμένο 800 μέτρα βαθιά μέσα στην γη στα ορυχεία Naica του Μεξικό βγαλμένο από τη Νάρνια με τεράσιους και εντυπωσιακούς κρυστάλλους. (Ο μεγαλύτερος έχει 12 μέτρα ύψος και 55 τόνους βάρος)
Σύμφωνα με το BBC όμως επιστήμονες ανακαλύψαν και κάτι άλλο που ίδρωνε στη σπηλιά για πολλά χρόνια πριν τους μεταλλωρύχους και μπορεί να αλλάξει εντελώς την κατανόηση της βιολογίας. Μια νέα μορφή της μικροβιακής ζωής έχει βρεθεί, και είναι πολύ διαφορετική από οτιδήποτε έχουν δει μέχρι τώρα.
By Rob Lavinsky, iRocks.com – CC-BY-SA-3.0, CC BY-SA 3.0, Link
Τα κακόμοιρα μικρόβια ήταν παγιδευμένα σε πολύ μικρές πτυχές με υγρό εντός των κρυστάλλων εδώ και 50.000 χρόνια και κατάφεραν να την βγάλουν μέχρι σήμερα τρώγοντας το μαγγάνιο, σίδηρο και άλλα μεταλλικά στοιχεία που τα χρησιμοποιούσαν για την παραγωγή των θρεπτικών συστατικών που απαιτούνταν για να την βγάλουν καθαρή.
Για να βεβαιωθούν ότι δεν ήταν νεκρά απομεινάρια, η ομάδα των ερευνητών τσίμπησε μερικά από τους κρυστάλλους και κατάφερε να τα αναβίωσει με επιτυχία σε εργαστήριο.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, κατά το Σπήλαιο των κρυστάλλων, οι θερμοκρασίες του αέρα παίζουν από 58 ° C (136 ° F) και υγρασία έως και με 99%. Χωρίς την κατάλληλη μορφή προστασίας, ο μέσος άνθρωπος μπορεί μόνο να παραμείνει συνειδητή για περίπου δέκα λεπτά, σαν μια ουρά δημόσιας υπηρεσίας ένα πράγμα.
Αυτά τα βακτήρια ανήκουν στο είδος των εξτρεμόφιλων (τα τελευταία μόλις χρόνια ασχολούμαστε με αυτά) μια κατηγορία βακτηρίων που μπορούν να επιβιώσουν σε πολύ χαμηλές ή υψηλές θερμοκρασίες, αντέχουν σε τοξικό περιβάλλοντα ή και στην έκθεση σε υψηλή ακτινοβολία.
Τέτοια βακτήρια έχουμε ανακαλύψει σε όλον τον κόσμο από τα πιο βαθιά σημεία της θάλασσας μέχρι ηφαίστεια, τους πόλους και τον μανδύα της γης και οι μελέτες του πως τα καταφέρνουν και την παλεύουν είναι από τις πιο challenging και ενδιαφέρουσες για την επιστημονική κοινότητα.
Guess life always finds a way.
Πηγές:
BBC
Iflscience
